Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do tutejszego Sądu dnia 16.07.2018 r. powód (...) z siedzibą w W. domagał się od pozwanych B. D., A. M., P. R. zasądzenia kwoty 52.310,00 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 16.07.2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu. Powód podniósł w uzasadnieniu, że roszczenie wynika z zawartej 22.10.2014 r. umowy pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda a W. R., po której pozwani nabyli spadek.

Nakazem zapłaty z dnia 06.11.2018 r., sygn. akt I Nc (...), Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w G. (...) I Wydziale Cywilnym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwani w całości zaskarżyli powyższy nakaz zarzucając, że powództwo zostało wytoczone bezzasadnie, gdyż nie dali powodu do jego wytoczenia, uznając jego zasadność odnośnie kwoty 44.649,86 zł, tj. zadłużenia na dzień zgonu ich poprzedniczki prawnej i spełnili roszczenie powoda w tej kwocie. Ponadto pozwani podnieśli następujące zarzuty: członkostwo w spółdzielni nie podlega dziedziczeniu, spadkobiercy nie mieli żadnej możliwości by wstąpić w prawa i obowiązki spadkodawczyni, czyli stać się stroną umowy pożyczki, w sprawie o analogicznym stanie faktycznym Sąd Rejonowy w G. I Wydział Cywilny w uzasadnieniu Wyroku z dnia 18 grudnia 2015r., sygn. akt I 1 C (...)upr. stwierdził, że pozwani spadkobiercy nie stali się z chwilą jego śmierci stroną umowy pożyczki, a jedynie nabyli wynikające z tej umowy obowiązki zmarłego tj. obowiązek spłaty zaciągniętej pożyczki i nie wiąże ich Regulamin Udzielania Kredytów, § 26 i 34 Regulaminu Udzielania Kredytów stanowią klauzule niedozwolone, niedopuszczalne jest bowiem powiązanie ze śmiercią strony umowy podstawy do naliczania odsetek o charakterze przeterminowanym - przewidzianych na okoliczność nienależytego wywiązywania się z postanowień umowy - a następnie obciążenie tymi odsetkami, po praktycznie dowolnym okresie ich naliczania, spadkobierców zmarłego

Wobec dokonania wpłat po dacie wytoczenia powództwa powód pismem z 22.01.2019 r. ograniczył powództwo i cofnął żądanie pozwu ponad sprecyzowane kwoty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w tym zakresie i wniósł o zasądzenie od pozwanych na swoją rzecz kwoty 12.644,94 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, od dnia 08.11.2018 r. do dnia zapłaty z zastrzeżeniem, że od dnia 01.01.2016 r. zasądzone odsetki umowne nie mogą przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, tj. dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych (odsetek maksymalnych za opóźnienie); wszystkich poniesionych przez powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W piśmie procesowym z 21.03.2019 r. pozwani wskazali, że w związku z zarachowaniem kwoty z ubezpieczenia w wysokości 3.718,84 zł na kapitał pożyczki, zobowiązanie uległo obniżeniu do 40.931,02 zł. Jednocześnie A. M. dobrowolnie dokonała wpłat 03.09.2018 r. w wysokości 21.337,83 zł oraz 20.11.2015 r. w wysokości 19.593,19 zł w związku z czym spełniła świadczenie. Pozwani wskazali, że powód nieprawidłowo zarachował kwoty na odsetki karne. Pozwani nie kwestionowali prawidłowości zarachowania kwot w piśmie powoda z 22.01.2019 r. w zakresie pkt. 1 do 13. Pozwani zakwestionowali zarachowanie kwot w stosunku do wpłaty z 11.04.2016 r. Z ostrożności procesowej pozwani wnieśli o nieobciążanie kosztami procesu z uwagi na sytuację życiową i majątkową.

W piśmie procesowym z 04.04.2019 r. powód wskazał, że pozew w niniejszej sprawie został wniesiony 16.07.2018 r., natomiast wpłaty na rzecz powoda nastąpiły we wrześniu i listopadzie 2018 r., powód odnotował wpłatę w kwocie 19.593,19 zł w dniu 07.11.2018 r., kwota od ubezpieczyciela w wysokości 3.718,84 została rozliczona na kapitał (1.855,25 zł), odsetki umowne (118,95 zł), odsetki karne (1.744,64 zł). Stan zadłużenia na dzień wpłaty wynosił 42.675,66 zł i składał się z kapitału pożyczki. Zakwestionowane jako klauzule niedozwolone zapisy regulaminu (...) stanowią powtórzenie przepisów ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo – kredytowych, wymagalność roszczenia o zwrot wynika z art. 35 ww. ustawy, natomiast prawo spółdzielcze nie może zostać uznane za klauzulę abuzywną, obowiązek zapłaty odsetek nie jest obowiązkiem o charakterze osobistym i jako taki objęty jest następstwem prawnym zgodnie z art. 922 k.c. Powód podniósł również, że zgodnie z art. 120 k.c. nie jest możliwa dowolność w zakresie kształtowania zapadalności roszczenia, ponieważ oddziałuje to na niekorzyść dłużników w zakresie biegu terminu przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Umową pożyczki z dnia 22.10.2014 r. o kredyt konsumencki nr (...) zawartej ze S. (...) w G., W. R. uzyskała środki w wysokości 48.500,00 zł. Umowa została zawarta od 22.10.2014 r. do 10.10.2023 r.

Dowód: umowa pożyczki k. 14-16v.

W. R. zmarła dnia 20.11.2015 r., nie regulując należności wynikających z zawartej z pożyczkodawcą z przedmiotowej umowy. Na dzień zgonu saldo pozostałe do spłaty wynosiło 44.530,91 zł.

/Okoliczność bezsporna/

Sąd Rejonowy w G. postanowieniem z dnia 16.09.2016 r. w sprawie sygn. akt I Ns (...)stwierdził, że spadek po W. R. nabyli D. B., M. A., R. P.. Dział spadku po pożyczkobiorczyni nie został przeprowadzony.

/Okoliczność bezsporna/

Umową przelewu wierzytelności zawartą w dniu 30.11.2017 r., wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki o nr (...) z dnia 22.10.2014r., zawartej pierwotnie pomiędzy W. R. a S. (...) w G. nabył (...) z siedzibą w W.. Przedmiot wierzytelność stanowił sumę kapitału udzielonej przez (...) pożyczki, odsetek karnych naliczonych od: niespłacony rat kapitałowych oraz, po dniu wymagalności roszczenia, od całości niespłaconego kapitału pożyczki.

Dowód: wyciąg z umowy przelewu wierzytelności k. 42-45v.

Zgodnie z § 26 ust. 1 Regulaminu Udzielania Kredytów i Pożyczek Konsumenckich S. (...)(dalej: Regulamin) w przypadku niespłacenia pożyczki/kredytu lub jego raty w terminie, należność z tytułu udzielonej pożyczki/kredytu staje się w następnym dniu należnością przeterminowaną.

Na podstawie § 26 ust. 2 Regulaminu od niespłaconego w całości lub części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia pobierane są odsetki wg. obowiązującej w danym okresie dla należności przeterminowanych ustalonej w drodze uchwały przez Zarząd Kasy z tym zastrzeżeniem, że maksymalna stopa procentowa do należności przeterminowanych nie może w stosunku rocznym przekroczyć czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Wysokość tej stopy oraz warunki jej zmiany określa ustawa.

Na mocy § 34 Regulaminu w razie ustania członkostwa, w tym przypadku śmierci pożyczkobiorcy/kredytobiorcy, roszczenie o zwrot pożyczki/kredytu staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa. Zarząd Kasy może postanowić inaczej w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Dowód: Regulamin k. 52-53v.

Wpłata z 25.10.2016 r. kwota od ubezpieczyciela w wysokości 3.718,84 została przez (...) z siedzibą w W. rozliczona przez na kapitał 1.855,25 zł, odsetki umowne 118,95 zł, odsetki karne 1.744,64 zł. Stan zadłużenia wyliczony przez powoda wynosił 44.951,31 zł i składał się z kwoty 42.675,66 zł tytułem kapitału oraz 2.279,75 zł tytułem odsetek karnych.

/okoliczność bezsporna/.

Pismem z 17.05.2018 r. (...) z siedzibą w W. wezwał B. D., A. M., P. R. do zapłaty kwoty 51.760,75 zł. Na należność składały się: kapitał pożyczki w kwocie 42.675,66 zł, odsetki zwykłe i karne w kwocie 9.085,09 zł.

Dowód: pisma z 17.05.2018 r. wraz z (...) k. 46-51v.

Pismem z dnia 30.05.2018r. Pozwana A. M. skierowała prośbę o umorzenie zaległości w zakresie 50% należności głównej oraz umożliwienie jej ratalnej spłaty zadłużenia, co umotywowane zostało istnieniem innych licznych zobowiązań oraz niskim wynagrodzeniem.

Dowód: pismo z 30.05.2018 r. k. 87-88 akt.

Na dzień 16.07.2018r. stan zadłużenia wyliczony przez powoda wynosił 52.309,66 zł i składał się z kwoty 42.675,66 zł tytułem kapitału i 9.634,00 zł odsetek karnych.

/okoliczność bezsporna/.

W dniu 3.09.2018 r. A. M. dokonała na rachunek powoda wpłaty kwoty 21.337,83 zł tytułem częściowej spłaty kapitału zaległości zmarłej W. R.. W dniu 07.11.2018 r. A. M. dokonała spłaty pozostałej części zobowiązania w kwocie 19.593,13 zł.

/okoliczność bezsporna/

Wpłata w wysokości 21.227,83 zł dnia 03.09.2018 r. została rozksięgowana na odsetki karne 129,33 zł, odsetki karne w wysokości 572,91 zł, kwotę skapitalizowaną w wysokości 9.634 zł tytułem odsetek karnych, kapitał pożyczki w kwocie 11.001,59 zł. Stan zadłużenia wynosił 31.674,07 zł.

Wpłata w wysokości 19.593,19 zł została rozksięgowana na odsetki karne w wysokości 564,06 zł, kapitał pożyczki w kwocie 19.029,13 zł. Do spłaty pozostało 12.644,94 zł tytułem kapitału.

/okoliczność bezsporna/.

B. D. i A. M. mają małoletnie dzieci. Ich dochody oscylują w granicy minimalnego wynagrodzenia. P. R. jest osobą niepełnosprawną i utrzymuje się z zasiłku w kwocie 604 zł miesięcznie.

/okoliczność bezsporna/

Sąd zważył, co następuje.

Stosownie do treści art.720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

Podstawą odpowiedzialności pozwanych jako spadkobierców pożyczkobiorcy należy wywieść z art. 922 § 1 k.c. normującego sukcesję spadkobierców, art. 1031 § 2 k.c. regulującego sposób odpowiedzialności spadkobierców, którzy przyjęli spadek z dobrodziejstwem inwentarza oraz art. 1034 § 1 k.c. ustanawiającego odpowiedzialność solidarną spadkobierców do czasu działu spadku.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. 2011 nr 126 poz. 715 ze zm.), ustawę stosuje się także do umów o kredyt konsumencki, który spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia swojemu członkowi.

Stosownie zaś do treści art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 05.11.2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. 2012 poz. 855 ze zm.), umowa pożyczki lub kredytu, niezależnie od wartości pożyczki lub kredytu, powinna być sporządzona w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Przepis ten stanowi zatem przepis szczególny w stosunku do art. 720 § 2 k.c.

Zgodnie z art. 35. ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych w razie ustania członkostwa roszczenie o zwrot pożyczki lub kredytu staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa. Zarząd może postanowić inaczej w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Zgodnie z przepisem art. 25 § 1 ustawy z dnia 16.09.1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. 1982 nr 30 poz. 210 ze zm.) członka zmarłego skreśla się z rejestru członków spółdzielni ze skutkiem od dnia, w którym nastąpiła śmierć.

Zgodnie z art. 1034 § 1 k.c. do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe. Jeżeli jeden ze spadkobierców spełnił świadczenie, może on żądać zwrotu od pozostałych spadkobierców w częściach, które odpowiadają wielkości ich udziałów.

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia, czyli z chwilą śmierci spadkodawcy, z mocy prawa (art. 924 i 925 k.c.). Wejście w ogół praw i obowiązków majątkowych spadkodawcy powoduje m.in., że spadkobierca ponosi odpowiedzialność za zobowiązania, których podmiotem był zmarły. Zgodnie z art. 922 § 1 k.c. na spadkobierców przechodzą prawa i obowiązki majątkowe wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, których podmiotem był spadkodawca, niezależnie od źródła, z którego dany stosunek obligacyjny wypływa.

Należy przyznać powodowi rację, że zgłoszone w pozwie roszczenie jest w istocie roszczeniem skierowanym w stosunku do masy spadkowej, a raczej do osób, które wraz ze śmiercią spadkodawcy wstąpiły w jego prawa i obowiązki. Spadek, to ogół praw i obowiązków należących do spadkodawcy w chwili jego śmierci i przechodzących na jego następców prawnych, a zatem, co do zasady wchodzą oni w sytuację prawną w jakiej znajdował się spadkodawca, a dziedziczeniu podlegają prawa i obowiązki wynikające ze stosunków cywilnoprawnych. Odpowiedzialność pozwanych, którzy przyjęli spadek, kształtuje się identycznie jak samego spadkodawcy.

Spadkobiercy z chwilą otwarcia spadku „wstąpili w sytuację prawną” spadkodawcy. Dziedziczeniu podlegają prawa i obowiązki wynikające ze stosunków cywilnoprawnych (umów o charakterze cywilnoprawnym np. pożyczki). Przez dług spadkowy należy w tej sytuacji rozumieć zarówno raty kredytu wymagalne jeszcze przed śmiercią kredytobiorcy, jak i raty, które stają się wymagalne po tej chwili.

Nie oznacza to w żadnym wypadku, że pozwani stali się stroną umową, lecz nabyli prawa i obowiązki z nią związane. W. R. zawierając 22.10.2014 r. umowę pożyczki o nr (...) włączyła w jej treść również odpowiednie przepisy Regulaminu. Zgodnie z umową pożyczki oraz deklaracją członkowską, pożyczkobiorcę wiązały postanowienia Regulaminu (...) udzielania kredytów i pożyczek, będącego integralną częścią umowy, Statutu oraz uchwał władz statutowych (...). Tym samym integralną częścią umowy pożyczki (...).10.2014 r. był § 26 ust. 2 zd. 1 Regulaminu, zgodnie z którym od niespłaconego w całości lub części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia pobierane są odsetki wg. obowiązującej w danym okresie dla należności przeterminowanych ustalonej w drodze uchwały przez Zarząd Kasy z tym zastrzeżeniem, że maksymalna stopa procentowa do należności przeterminowanych nie może w stosunku rocznym przekroczyć czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

Roszczenie o zwrot pożyczki lub kredytu stało się wymagalne z dniem ustania członkostwa z mocy prawa (art. 35 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo – kredytowych). Postawienie pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności powoduje obowiązek bezzwłocznej spłaty całego zadłużenia z tytułu wykorzystania pożyczki wraz z należnymi odsetkami i innymi kosztami.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 ¹ k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Ponadto zgodnie z art. 385 ¹ § 1-2 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Jeżeli postanowienie umowy nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie.

W rozumieniu art. 385 ¹ § 1 k.c. za sprzeczne z dobrymi obyczajami należy uznać m.in. działania wykorzystujące niewiedzę, brak doświadczenia konsumenta, naruszenie równorzędności stron umowy, działania zmierzające do dezinformacji, wywołania błędnego przekonania konsumenta, wykorzystania jego niewiedzy lub naiwności. Chodzi więc o działanie potocznie określane jako nieuczciwe, nierzetelne, odbiegające in minus od przyjętych standardów postępowania (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2011 r, sygn. akt VI ACa 771/10).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 05 kwietnia 1993 roku w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. UE.L Nr 95, str. 29) warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane za nieuczciwe, jeśli stoją w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę wynikających z umowy, praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta. Warunki umowy zawsze zostaną uznane za niewynegocjowane indywidualnie, jeżeli zostały sporządzone wcześniej i konsument nie miał w związku z tym wpływu na ich treść, zwłaszcza jeśli zostały przedstawione konsumentowi w formie uprzednio sformułowanej umowy standardowej.

W ocenie Sądu § 26 ust. 2 Regulaminu nie może zostać uznany za klauzulę niedozwoloną. Pożyczkobiorczyni zobowiązana była do spłaty wierzytelności w miesięcznych ratach, czego nie przestrzegała. Odsetki określone przez pożyczkodawcę mieszczą się w limicie ustawowym. Sąd uznał również, że ustalone w niniejszej sprawie w treści umowy pożyczki odsetki za opóźnienie w spłacie pożyczki pozostają w zgodzie z zasadami współżycia społecznego w wysokości odsetek maksymalnych, tj. czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

Przepisy prawa nie regulują wprost kwestii wpływu śmierci konsumenta na zawartą umowę rachunku bankowego oraz umowę kredytu konsumenckiego. Brak jest przepisów szczególnych, które w odrębny sposób regulowałyby tę kwestie w odniesieniu do zobowiązań wynikających z umów rachunku bankowego oraz umów kredytu. Co do zasady większość umów mających charakter majątkowy, nie wygasa z chwilą śmierci. Praktyka obrotu wskazuje, że z zasady banki nadal naliczają należne oprocentowanie i opłaty karne z tytułu nieterminowej obsługi kredytu; przy czym niektóre banki z chwilą śmierci klienta naliczają odsetki według stopy odsetek ustawowych lub maksymalnych. Prawo wierzyciela do naliczania odsetek od przeterminowanego świadczenia w granicach przewidzianych przepisami rangi ustawowej, nie tylko nie narusza dobrych obyczajów, lecz w przypadku uznania za klauzulę niedozwoloną wyrok doprowadziłby do preferencyjnego potraktowania spadkobierców po W. R. z pokrzywdzeniem wierzyciela.

Rację ma powód wskazując, że zapadalność roszczenia wiąże się z biegiem terminów przedawnienia. Zgodnie z art. 119 k.c. terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną. Odwołując się do wykładni systemowej wskazać należy na art. 101 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy oraz oprocentowanie niezwróconych zaliczek naliczonego podatku od towarów i usług naliczane są do dnia otwarcia spadku (art. 101 § 1 Ordynacji podatkowej). Termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań podatkowych wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji o zakresie jego odpowiedzialności (art. 100 § 3 Ordynacji podatkowej). Na gruncie prawa cywilnego brak podstawy normatywnej do zawieszenia biegu terminu wymagalności roszczenia od momentu śmierci spadkodawczyni do momentu dowiedzenia się przez spadkobierców o jej istnieniu.

Dnia 20.11.2015 r. pożyczkobiorczyni zmarła, co spowodowało ustanie członkostwa, a w konsekwencji powstał obowiązek spłaty całości zadłużenia wraz z odsetkami (§ 34 Regulaminu). Postawienie pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności powoduje obowiązek bezzwłocznej spłaty całego zadłużenia z tytułu wykorzystanego kredytu wraz z należnymi odsetkami i innymi kosztami. Powyższe regulacje stanowią powtórzenie przepisów prawa powszechnie obowiązującego rangi ustawowej. W związku z powyższym nie mogą zostać uznane za klauzule niedozwolone. Reasumując stwierdzić należy, że powód miało prawo do naliczania odsetek karnych od całości niespłaconego kapitału pożyczki po dniu wymagalności zadłużenia.

Nie sposób również zgodzić się z argumentacją pozwanych w zakresie prawidłowości zarachowania świadczenia w pierwszej kolejności na poczet odsetek karnych. Zgodne z treścią art. 451 § 1 k.c. to co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem należności uboczne oraz na zalegające świadczenie główne. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Godzi się wskazać, że pozwani nie kwestionowali prawidłowości określenia wysokości oraz wyliczenia odsetek karnych, lecz jedynie podważali zasadę swojej odpowiedzialności za nie. W ocenie Sądu wobec przesądzenia odpowiedzialności spadkobierców również w zakresie odsetek karnych, wpłaty dłużników zostały prawidłowo rozliczone.

Mając na uwadze powyższe Sąd w pkt. I wyroku zasądził w całości kwotę w wysokości 12.644,94 zł tytułem pozostałego do spłaty kapitału. Sąd zasądził odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP z ograniczeniem do odsetek maksymalnych za opóźnienie. Jak wynika bowiem z art. 481 § 1-2 ¹ k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

W pkt. II Sąd umorzył postępowanie w związku z cofnięciem pozwu przez powoda i zrzeczeniem się roszczenia na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. uznając tę czynność za dopuszczalną.

W pkt. III. Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania pozwanych kosztami procesu. Zgodnie z ww. przepisem w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd miał na uwadze, że strona powodowa zachowywała się nielojalnie, nie odnosząc się do stanowiska pozwanych w przedmiocie umorzenia części zaległości. Ponadto Sąd miał na uwadze, że A. M. zaciągnęła znaczne zobowiązanie w celu spełnienia świadczenia, dług będący przedmiotem żądania wynika z zobowiązania spadkodawczyni W. R.. Zobowiązanie pozwanych wynika z dziedziczenia. Pozwane B. D. i A. M. mają małoletnie dzieci, a ich dochody oscylują w granicy minimalnego wynagrodzenia. P. R. jest osobą niepełnosprawną i utrzymuje się z zasiłku w kwocie 604 zł miesięcznie.

Sygn. akt I C 905/18

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem

3.  kal. 14 dni

G., dnia 13.05.2019r.