Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

UZASADNIENIE

Powódka H. W. wystąpiła z pozwem przeciwko swojemu synowi P. W. (1) o stwierdzenie nieważności umowy darowizny, zawartej pomiędzy nią a pozwanym w dniu 5 września 2008 roku przed notariuszem L. M., na podstawie której powódka H. W. darowała swojemu synowi P. W. (1) prawo własności lokalu mieszkalnego, położonego w G., przy ul. (...).

Pozwany P. W. (1) wniósł o oddalenie powództwa H. W. w całości.

Sąd ustalił:

Powódka H. W. jest matką pozwanego P. W. (1). W dniu 5 września 2008 roku umową zawartą przed notariuszem L. M. powódka H. W. darowała swojemu synowi P. W. (1) nieruchomość, stanowiącą lokal mieszkalny nr (...), składający się z czterech pokoi, w tym jednego przechodniego, przechodniej kuchni, łazienki, wc i przedpokoju, o powierzchni użytkowej 89,00 m ^{( 2)}, usytuowany na trzecim piętrze budynku wielomieszkaniowego w G., przy ul. (...) dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Lokal ten został nabyty przez powódkę H. W. z zasobów mieszkaniowych Gminy G. dnia 4 stycznia 2008 roku. Okoliczności wykupu tego lokalu od Gminy G. były następujące. Małżonkowie J. W. i H. W. jako najemcy tego lokalu komunalnego, chcąc skorzystać z udzielanej przez Gminę G. wysokiej bonifikaty przy wykupie lokali stanowiących jej zasób mieszkaniowy przez najemców tych lokali, zdecydowali się na kupno tego lokalu. Okazało się jednak, że mieszkanie to jest zadłużone. Wówczas pozwany P. W. (1), chcąc pomóc swoim rodzicom, uzgodnił z ojcem J. W., że podejmie się spłaty zadłużenia oraz wykupu tego lokalu. Z własnych pieniędzy spłacił istniejące zadłużenie, poniósł koszty związane z przygotowaniem lokalu do sprzedaży i w całości przeznaczył swoje pieniądze na wykup tego lokalu od Gminy G.. Lokal został przygotowany do sprzedaży na rzecz małżonków J. W. i H. W. ale w trakcie przygotowań do sprzedaży J. W. zmarł i dlatego lokal został wykupiony tylko przez powódkę H. W..

Jeszcze przed śmiercią J. W., on jak i jego żona H. W. ustalili z pozwanym P. W. (1), że skoro wyłożył on swoje pieniądze na wykup tego mieszkania to winien je przejąć na własność i zapewnić jedynie rodzicom możliwość mieszkania w nim do ich śmierci. Dlatego też uzgodniona już wcześniej pomiędzy pozwanym P. W. (1) a jego rodzicami darowizna na jego rzecz lokalu, położonego w G. przy ul. (...) została przygotowana przez niego u notariusza na dzień 5 września 2008 roku, po założeniu księgi wieczystej dla sprzedanego przez Gminę G. lokalu i odbyła się zgodnie z tymi ustaleniami. Pozwany P. W. (1) ustanowił dodatkowo w tym akcie notarialnym na rzecz matki H. W. bezpłatną i dożywotnią służebność tego mieszkania, polegającą na prawie korzystania z całego lokalu mieszkalnego.

Powódka H. W. od wielu lat leczy się z powodu zaburzeń lękowo – depresyjnych ale nasilenie zaburzeń oraz ich dynamika nie osiągnęły poziomu skutkującego hospitalizacją psychiatryczną. Choruje na nadciśnienie tętnicze i chorobę niedokrwienną serca. Przebyła zawał serca. Pomimo wieku i trapiących ją chorób powódka H. W. jest samodzielna i nie wymaga bezpośredniej opieki osób trzecich.

W czasie zawarcia notarialnej umowy darowizny w dniu 5 września 2008 roku nie istniały żadne okoliczności, które wyłączałyby świadome i swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli przez powódkę H. W..

Przez okres sześciu miesięcy po umowie darowizny strony zamieszkiwały lokal zgodnie. W lokalu przy ul. (...) w G. mieszkali wówczas H. W., P. W. (1) z będącą wówczas jego konkubiną I. W. oraz młodszy syn powódki P. W. (2).

W 2010 roku na skutek konfliktu jaki zaistniał pomiędzy pozwanym P. W. (1) a jego bratem P. W. (2) powódka H. W. poinformowała P. W. (1) o odwołaniu darowizny lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G., w związku z jego rażącą niewdzięcznością. W konsekwencji wystąpiła do Sądu z pozwem o nakazanie P. W. (1) oświadczenia woli przenoszącego na nią własność tego lokalu. Powództwo H. W. zostało prawomocnie oddalone w sprawie VI C (...).

/ dowód: niesporne oraz dokumenty k. 7 – 11, akta tut. Sądu VI C (...), opinia biegłego S. C. k. 101 - 103 i k. 132 – 133, zeznania świadka L. M. k. 160 – 161, zeznania świadka I. W. k. 162 oraz zeznania pozwanego P. W. (1) k. 165 /

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo H. W. nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, w świetle powyższych ustaleń stanu faktycznego sprawy brak jest podstaw do przyjęcia, iż powódka H. W. w dniu 5 września 2008 roku podczas zawierania przed notariuszem L. M. umowy darowizny na rzecz swojego syna P. W. (1) lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w G., przy ul. (...) znajdowała się w stanie wyłączającym świadome i swobodne podjęcie przez nią decyzji i wyrażenia woli. / art. 82 k.c. /

Wynika to zarówno z w pełni profesjonalnej opinii biegłego psychiatry S. C. jak i zeznań uczestnika tej czynności notariusza L. M. oraz zeznań pozwanego P. W. (1).

Biegły S. C. w swojej opinii podkreśla, że powódka H. W. pamięta okoliczności podpisania darowizny oraz to, iż wiedziała ona co jest przedmiotem tej darowizny ale w wyniku narastającego konfliktu pomiędzy synami na tle prawa do zamieszkiwania w tym lokalu stopniowo zmieniła zdanie co do słuszności podjętej przez siebie decyzji i obecnie negatywnie postrzega postępowanie syna P. W. (1) względem jej osoby, obwiniając go o niekorzystne jej zdaniem, rozporządzenie swoją własnością. Dlatego też powódka H. W. prezentuje na zewnątrz głębokie poczucie skrzywdzenia i niewdzięczności z jego strony.

Pomimo takiej postawy powódki H. W. nie może schodzić z pola widzenia podstawowy fakt, że to pozwany P. W. (1), chcąc pomóc swoim rodzicom spłacił zadłużenie, poniósł koszty związane z przygotowaniem lokalu do sprzedaży i w całości przeznaczył swoje pieniądze na wykup tego lokalu od Gminy G.. Następnie po realizacji wcześniejszych uzgodnień dokonanych z rodzicami w drodze umowy darowizny przejął własność tego mieszkania od matki H. W. i ustanowił na jej rzecz bezpłatną i dożywotnią służebność tego mieszkania, polegającą na prawie korzystania z całego lokalu mieszkalnego. Uprawnienie to jest w pełni przez niego respektowane. Powódka H. W. cały czas mieszka w tym mieszkaniu i nie ponosi kosztów jego utrzymania.

Sąd pominął w ustaleniach stanu faktycznego sprawy zeznania świadków P. W. (2), M. W., S. R. i D. M. - dzieci powódki H. W. i rodzeństwa pozwanego P. W. (1), którzy są z nim skonfliktowani, bowiem nie wniosły one niczego istotnego do sprawy.

Zeznania powódki H. W. co do jej stanu psychicznego podczas zawierania w dniu 5 września 2008 roku umowy darowizny uznał Sąd za niewiarygodne bowiem jest ona zainteresowana korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem a jej postawę w tym zakresie precyzyjnie opisał w swojej opinii biegły S. C.. Postawę taką prezentuje powódka H. W. konsekwentnie od roku 2010 pomimo przegrania procesu z pozwanym P. W. (1) w sprawie VI C (...).

Opinię biegłego psychiatry S. C. uznał Sąd za w pełni profesjonalną i rzetelną. Z opinii tej wynika, że biegły S. C. ma bogatą wiedzę, wysokie kwalifikacje oraz duże doświadczenie zawodowe a wnioski zawarte w jego opinii są rzeczowe, logiczne i spójne.

Dlatego też oddalił Sąd wniosek strony powodowej o powołanie innego biegłego psychiatry w sprawie.

Oddalił także Sąd wnioski strony powodowej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu farmakokinetyki i toksykologii leków, o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu chorób wewnętrznych oraz o dopuszczenie dowodu z opinii Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Profesora dra J. Sehna w Krakowie uznając, iż przeprowadzenie tych dowodów, wobec treści zawartych w opinii biegłego S. C., nie wniosłyby niczego istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy a prowadziłyby jedynie do przedłużenia postępowania.

Należy w tym miejscu podkreślić, że przy rozpoznawaniu przez Sąd zgłoszonego roszczenia, przede wszystkim należy mieć na względzie podstawową zasadę postępowania cywilnego, że ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne, w zakresie umożliwiającym sądowi sprawdzenie zasadności zgłoszonego roszczenia ( art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.).

Dlatego też, skoro powódka H. W. nie wykazała w sprawie, za pomocą środków dopuszczalnych, według przepisów kodeksu postępowania cywilnego, że zachodzą okoliczności uzasadniające zgłoszone przez nią w pozwie żądanie, to Sąd uznał, że jej roszczenia nie może zostać uwzględnione, a powództwo jako bezzasadne podlega oddaleniu.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów postępowania uzasadnione jest treścią przepisów art. 98 k.p.c. oraz art. 108 k.p.c. Szczegółowe rozliczenie kosztów procesu zostanie sporządzone przez referendarza sądowego po uprawomocnieniu się wyroku.