Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Kamil Nowecki
Protokolant:	sekretarz sądowy Bożena Piróg-Lipińska

po rozpoznaniu

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo.

2.  zasądza od powoda M. J. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 917,00 zł (dziewięćset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

3.  nakazuje pobrać od powoda M. J. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Głubczycach kwotę 599,87 zł (pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 87/100) tytułem kosztów sądowych pokrytych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Głubczycach.

Sygn. akt I C 222/22

UZASADNIENIE

Powód M. J. pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w (...) 17 czerwca 2022 roku domagał się zasądzenia od (...) S. A. w W. kwoty 4.175,00 z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 listopada 2018 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że roszczenie wynika z nieuregulowania kosztów najmu pojazdu K. (...) z R. S..

Postanowieniem z 25 lipca 2022 r. Sąd rejonowy w (...) przekazał według właściwości ww. sprawę do Sądu Rejonowego w Głubczycach.

W odpowiedzi pozwana wskazała, że wypłacona kwota 2.010,85 zł w pełni rekompensuje szkodę. W niniejszej sprawie również zostało uwzględnione powództwo o zapłatę kwoty 499,00 zł przez Sąd Rejonowy w (...) w sprawie (...). Powód nie zmodyfikował żądania pozwu przed zamknięciem rozprawy. Sąd w ww. sprawie uwzględnił 19 dni według stawki 123 zł brutto. Tym samym całość roszczenia zamyka się w kwocie 2.337,00 zł. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia wskazując, że skoro powodowi doręczono odmowę wypłaty odszkodowania w listopadzie 2018 r., przedawnienie roszczenia nastąpiło z dniem 31 grudnia 2021 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 września 2018 roku R. S. podpisał z M. J. umowę (...) o najem pojazdu K. (...).

Dowód:

- umowa k. 9

W dniu 17 października 2018 r. M. J. wystawił fakturę (...) na kwotę 7.872,00 zł.

Dowód:

-faktura k. 12

W dniu 7 listopada 2018 r. powód M. J. wezwał (...) Zakład (...) w W. do zapłaty kwoty 7.872,00 zł wskazując, że termin wymagalności roszczenia minął 31 października 2018 r.

Dowód:

-wezwanie do zapłaty k. 14v

Uzasadniony czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 18 dni. Stawki za najem pojazdu klasy C wynosiły od 109 zł brutto do 270 zł brutto.

Dowód:

-opinia biegłego k. 81-84

Sąd zważył co następuje

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawą prawną żądania strony powodowej był art. 659 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 805 k.c., świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Ramy obowiązku odszkodowawczego zakładu ubezpieczeń określają przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152). Zgodnie z art. 34 ust. 1 tej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Ustawa powyższa odsyła zatem do zasad odpowiedzialności odszkodowawczej określonych w Kodeksie cywilnym, w szczególności do art. 361-363 k.c.

Pozwany podniósł trafnie zarzut przedawnienia. Ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 1104, dalej jako: „Nowelizacja”) wprowadziła zmiany dotyczące zasad przedawnienia cywilnoprawnych roszczeń majątkowych. Zgodnie z ogólną regułą określoną w przepisach przejściowych, tj. w art. 5 ust. 2 Nowelizacji, roszczenia nieprzysługujące konsumentom powstałe przed dniem i nieprzedawnione w dniu 9 lipca 2018 roku ulegają przedawnieniu przy zastosowaniu przepisów Kodeksu cywilnego o przedawnieniu w brzmieniu nadanym Nowelizacją. Zgodnie z aktualnym brzmieniem zdania 2 art. 118 k.c. koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Wymagalność roszczenia o zapłatę przypadała na 31 października 2018 roku, tym samym przedawnienie nastąpiło z dniem 31 grudnia 2021 r. Pozew został wniesiony 17 czerwca 2022 r. Przerwanie biegu przedawnienia nie spowodowało wytoczenie powództwa o 499,00 w sprawie (...). Wniesienie do sądu powództwa co do części roszczenia, przerywa bieg przedawnienia jedynie co do wskazanej części. Tym samym okoliczność konsekwencji braku modyfikacji żądania przez profesjonalnego pełnomocnika w sprawie (...), czy to na skutek przyjętej taktyki, czy to przez rozkojarzenie i nieuwagę, obciąża powoda.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29).

Powód nie wykazał legitymacji czynnej. Do akt niniejszej sprawy nie dołączono cesji wierzytelności z poszkodowanego na M. J..

Roszczenie nie zasługuje na uwzględnienie również ze względów merytorycznych. Zgodnie z opinią biegłego uzasadniony czas naprawy pojazdu wynosił 18 dni a dolna granica stawek najmu pojazdu klasy C wynosiła 109,00 zł brutto (1962 zł). Tym samym wypłacone odszkodowanie w kwocie 2.337,00 zł w pełni rekompensuje przedmiotową szkodę. Sąd nie jest związany uzasadnieniem i ustaleniami Sądu w sprawie (...).

W tych okolicznościach Sąd orzekł jak w punkcie I.

Zgodnie z § 2 ust. 3) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 1500 zł do 5000 zł ‒ 900 zł. Tym samym Sąd na podstawie art. 98 k.p.c. zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 900,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W punkcie trzecim Sąd nakazał pobrać od pozwanego kwotę 599,87 zł tytułem kosztów sądowych pokrytych tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Głubczycach na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 roku, poz. 755).