Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Żaneta Kornek-Kubis

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Monika Bliźnicka

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2024 r. w Głubczycach

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. spółka komandytowa w P.

przeciwko Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z o.o. spółki komandytowej w P. kwotę 2 000,00 zł (dwa tysiące złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 kwietnia 2022 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1 010,52 zł (tysiąc dziesięć złotych 52/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności orzeczenia do dnia zapłaty,

4.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Głubczycach kwotę 47,26 zł (czterdzieści siedem złotych 26/100).

Sygn. akt I C 151/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20.05.2022 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W., kwoty 6212,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7.04.2022 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Swoje roszczenie powód wywodził ze zdarzenia z dnia 5.03.2022 roku, którego sprawca posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela.

W dniu 14 lipca 2022 r. Referendarz sądowy tut. Sądu wydał w sprawie nakaz zapłaty w całości uwzględniający powództwo.

Strona pozwana zaskarżyła go w całości. W sprzeciwie domagała się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, podnosząc, że wypłaciła z tytułu naprawy tego pojazdu stosowne odszkodowanie w wysokości 8254,84 zł brutto.

Pismem z dnia 13.12.2023 roku powód rozszerzył powództwo, wnosząc o zasądzenie kwoty 8495,85 zł. Pozwany podtrzymał natomiast swoje stanowisko o oddalenie powództwa w całości, także w rozszerzonym zakresie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 5 marca 2022 roku doszło do szkody parkingowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki A. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność A. K.. Samochód sprawcy zdarzenia objęty był ubezpieczeniem obowiązkowym od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W..

okoliczności bezsporne

Decyzją z dnia 23.03.2022 roku pozwany zakład ubezpieczeń uznał swoją odpowiedzialność i przyznał A. K. odszkodowanie za naprawę pojazdu w kwocie 8254,84 zł brutto, które ustalił w oparciu o kosztorys naprawy wykonany przez rzeczoznawcę ubezpieczyciela, uwzględniający rabaty na części zamienne w wysokości 16% i materiały lakiernicze – 40%, albowiem pozwany miał na te elementy wynegocjowane z dostawcami zniżki. W kosztorysie zastosowane zostały stawki za roboczogodzinę w wysokości 55,00 zł za prace mechaniczno-blacharskie i 55,00 zł za prace lakiernicze.

Jednocześnie poinformowano A. K., że w tych cenach ubezpieczyciel może dostarczyć mu bezpłatnie części lub materiały lakiernicze, dodając, że jeżeli kupi części lub materiały lakiernicze po wyższych cenach niż wskazane w kosztorysie, towarzystwo ubezpieczeń nie uzna wyższych kosztów naprawy, a jeśli za wyliczoną kwotę naprawi pojazd, nie będzie wymagać dokumentów to potwierdzających. Pozwany zaproponował również wybór warsztatu, z którym współpracuje (...) S.A., prosząc o uzgodnienie kosztu naprawy w przypadku gdyby zdecydował się na inny warsztat i zastrzegając prawo ograniczenia odszkodowania do kwoty jaką wyniosłaby naprawa w warsztacie, z którym współpracuje ubezpieczyciel.

dowód: decyzja k. 16-17, wycena naprawy k. 19-20, kalkulacja naprawy k. 21-29, oświadczenia k. 67-68 i 75, porozumienia k. 69-70, 71-72, aneksy do porozumień k. 73, 74, akta postępowania likwidacyjnego w wersji elektronicznej k. 145

A. K. złożył odwołanie od tej decyzji, kwestionując m.in. zakwalifikowanie reflektora do naprawy i polerowania zamiast wymiany, jak również przyjętą w kosztorysie stawkę roboczogodziny oraz rabaty na materiały lakiernicze i części samochodowe czy też konieczność oddania samochodu celem naprawy do wskazanego przez ubezpieczyciela warsztatu.

Jego reklamacja nie została uwzględniona, a odszkodowanie zostało wypłacone w pierwotnie ustalonej wysokości.

dowód: akta postępowania likwidacyjnego w wersji elektronicznej k. 145

Po przeczytaniu opinii na temat warsztatu proponowanego przez ubezpieczyciela, A. K. nie skorzystał z tej propozycji i naprawił pojazd we własnym zakresie. Za wypłacone środki zakupił nowy zderzak za około 4000,00 zł i dokonał innych, koniecznych napraw, w tym blacharskich oraz uszkodzonych listew. Nie naprawił błotnika i nie kupił nowego reflektora przedniego, a jedynie pospawał jego uchwyty mocujące i wypolerował rysy na lampie, gdyż wypłacone odszkodowanie nie wystarczało na pokrycie kosztów nowego reflektora. A. K. nie skorzystał z proponowanych przez ubezpieczyciela rabatów na części samochodowe i lakier. Po dokonanych naprawach, samochód A. był sprawny, przeszedł stosowne badania techniczne.

dowód: zeznania świadka A. K. k.123-126, wydruk raportu z Centralnej Ewidencji Pojazdów k. 65-66

W dniu 14.04.2022 roku A. K. podpisł umowę cesji wierzytelności, przelewając na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. roszczenia wobec ubezpieczyciela o wszelkie niezapłacone dotąd wierzytelności, wynikające ze szkody w pojeździe marki A. (...) o nr rej. (...), a powstałe na skutek zdarzenia z dnia 5.03.2022 roku. Następnie powód na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 14.04.2022 roku nabył wszystkie wierzytelności wobec pozwanego wynikające z uszkodzenia tego pojazdu w wyniku przedmiotowego zdarzenia.

dowód: umowy przelewu wierzytelności k. 31-33 i 35

Następnie powód w dniu 11.05.2022 roku powiadomił pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności i w oparciu o prywatną kalkulację, domagał się od pozwanego dopłaty odszkodowania w kwocie 6212,10 zł, jednak (...) S.A. nie zmieniło dotychczasowego stanowiska w kwestii wysokości szkody, odmawiając uwzględnienia roszczenia i wypłaty dodatkowego odszkodowania.

dowód: pismo powoda z dnia 11.05.2022 r. k. 43, pismo pozwanego z dnia 18.05.2022 roku w aktach postępowania likwidacyjnego w wersji elektronicznej k. 145

Samochód marki A. (...) o nr rej. (...), A. K. kupił 18.06.2021 roku za około 19000,00 zł. Pojazd miał uszkodzoną wówczas skrzynię biegów, która została naprawiona. A. K. sprzedał swój pojazd w dniu 19.04.2022 roku za kwotę 15000,00 zł albowiem skrzynia biegów ponownie została uszkodzona.

dowód: zeznania świadka A. K. k., wydruk raportu z Centralnej Ewidencji Pojazdów k. 65-66

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu marki A. (...) o nr rej (...) do stanu sprzed kolizji z dnia 5.03.2022 roku, przyjmując, że powód naprawiałby pojazd w nieautoryzowanym warsztacie z zachowaniem technologii producenta oraz z zastosowaniem części oryginalnych i przy zastosowaniu średnich stawek za prace lakiernicze w wysokości 110,00 zł/rbg oraz mechaniczno-blacharskie w wysokości 110,00 zł/rbg wynoszą 16 750.69 zł brutto

dowód: opinia biegłego K. G. k. 154-163 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 200-202 oraz ustną k. 65-66

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił po rozważeniu całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, na podstawie dokumentów prywatnych, akt szkody, zeznań świadka A. K., opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej oraz w oparciu o okoliczności niesporne między stronami. Wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować je z urzędu. Niemniej, za pozbawione znaczenia dowodowego, w kontekście ustalenia wysokości szkody, należało uznać kalkulacje kosztów naprawy sporządzone przez strony. Kalkulacje te odzwierciedlają stanowiska procesowe stron i nie stanowią wiarygodnego i obiektywnego dowodu na okoliczność ustalenia wysokości kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Sąd po części oparł się na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania opinii wydanej przez biegłego sądowego K. G.. Opinia ta została zdaniem Sądu sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, a nadto została wyrażona w sposób jasny, zrozumiały i nie zawiera luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłego wnioski co do wysokości kosztów naprawy pojazdu są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Główne zarzuty do opinii biegłego koncentrowały się na ocenie uszkodzeń pojazdu i zakresie koniecznych napraw, jak również nieuwzględnieniu rabatów w hipotetycznym rozliczeniu szkody. Sąd podziela pogląd biegłego i wskazany przez niego zakres prac koniecznych do przywrócenia pojazdu marki A. (...) o nr rej (...) do stanu sprzed kolizji z dnia 5.03.2022 roku oraz rozważania w zakresie rabatów na części zamienne. Biegły wyjaśnił jakie elementy zostały uszkodzone w trakcie zdarzenia, dodając w uzupełniającej opinii, że wskazane uszkodzenia znajdują się w tej samej strefie uszkodzeń co błotnik przedni a charakterem, kształt wysokość i zakres uszkodzeń na poszczególnych elementach samochodu zakwalifikowanych przez niego do wymiany bądź do naprawy korelują ze sobą, są spójne i stanowią odzwierciedlenie łańcucha deformacji (uszkodzeń). Opisał też sposób ich naprawy, w tym konieczność wymiany czujnika prawego, gdyż technologia producenta nie przewiduje lakierowania naprawczego, czy też zakwalifikowanie do wymiany reflektora, który został zerwany z mocowań. Słusznie wskazał biegły, że skoro do wymiany został zakwalifikowany błotnik przedni prawy, to należało również wymienić zestaw mocowań błotnika przedniego prawego, jak również wyjaśnił sposoby i zakres prac związanych z lakierowaniem uszkodzonych elementów. Biegły wskazał także na trudności z dobraniem odpowiedniego lakieru oraz niedogodności podczas zakupu części zamiennych zakupionych z rabatem w firmach współpracujących z ubezpieczycielem.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka A. K., uznając je za wiarygodne. Zeznania te były logiczne i niesprzeczne, a nadto znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym i przyczyniły się do wyjaśnienia sprawy i wydania rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

W myśl przepisów o umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, w tym zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, odszkodowanie z ubezpieczenia obowiązkowego posiadaczy pojazdów przysługuje, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem pojazdów szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. W myśl art. 19 ust. 1 zd. 1 tej ustawy, uprawniony do odszkodowania za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu, za którą odpowiedzialność cywilna objęta jest ubezpieczeniem obowiązkowym, może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Po myśli art. 36 ust. 1 w/w ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Istotne uzupełnienie charakterystyki odpowiedzialności gwarancyjnej zakładów ubezpieczeń wyznaczają art. 805 § 2 pkt 1 k.c. i art. 822 § 1 k.c. Zgodnie z tymi przepisami ubezpieczyciel zobowiązany jest do naprawienia szkody jedynie w formie zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej. Jeżeli dochodzi do naprawienia szkody przez naprawę uszkodzonego pojazdu, to naprawienie szkody przez ubezpieczyciela polega na zapłaceniu kwoty pieniężnej koniecznej do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu należącego do poszkodowanego ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Nabycie wierzytelności przez powoda, nie było kwestionowane przez pozwaną na etapie postępowania likwidacyjnego, ani w toku procesu. Potwierdzają je także złożone umowy cesji. Powód w pozwie domaga się zapłaty dalszych kosztów z tytułu odszkodowania uznając, że wypłacona przez Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. w ramach likwidacji bezpośredniej kwota 8254,84 zł była niewystarczająca do naprawienia szkody. Spór dotyczy więc nie zasady odpowiedzialności pozwanej ale wysokości odszkodowania.

W dotychczasowym orzecznictwie podkreślano wielokrotnie, że uznanie wydatków związanych z naprawą pojazdu za element szkody musi być oceniane indywidualnie w realiach każdej konkretnej sprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania z tego tytułu stosować należy metodę dyferencyjną, zgodnie z którą za szkodę poczytać należy różnicę między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia sprawczego a hipotetycznym stanem jaki istniałby, gdyby do zdarzenia tego nie doszło. Ustalenie odszkodowania w omawianym zakresie wymaga przede wszystkim udowodnienia przez poszkodowanego wysokości szkody. Jednocześnie w myśl art. 361 §1 k.c. jedynie w sytuacji gdy koszty poniesione na naprawę pojazdu będą kwalifikowały się jako normalne (zwykłe) następstwa zdarzenia sprawczego, uznać je można będzie za składnik (element) szkody w przedstawionym wyżej rozumieniu. Niewątpliwie również na poszkodowanym spoczywa obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów wywodzony z regulacji art. 354 § 2 k.c., 362 k.c. i 826 § 1 k.c. Zatem szkody nie będzie stanowił każdy wydatek poniesiony celem naprawy, a jedynie taki, który w realiach konkretnej sprawy zostanie uznany w świetle powołanych przepisów za niezbędny i celowy dla zapobieżenia szkodzie. Reasumując - o zakwalifikowaniu wydatku związanego z naprawą pojazdu jako szkody decydować muszą realia konkretnej sprawy, w tym zwłaszcza celowość poniesionych kosztów i ich uzasadnienie ekonomiczne, przy czym niezbędność i zasadność ekonomiczna kosztów naprawy pojazdu stanowią górną granicę zakresu świadczenia odszkodowawczego. Poszkodowany bowiem nie może uzyskać odszkodowania w wysokości, która czyniłaby go bezpodstawnie wzbogaconym.

Przenosząc powyższe rozważania natury teoretycznej na grunt niniejszej sprawy sąd nie miał wątpliwości, że celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu marki A. (...) o nr rej (...) do stanu sprzed kolizji z dnia 5.03.2022 roku, przekraczały kwotę wypłaconą przez ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego i były wyższe, co potwierdza opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej K. G., który koszty te wyliczył na kwotę 16 750.69 zł brutto, przy przyjęciu, że powód naprawiałby pojazd w nieautoryzowanym warsztacie z zachowaniem technologii producenta oraz z zastosowaniem części oryginalnych sygnowanych logo producenta O i przy zastosowaniu średnich stawek za prace lakiernicze w wysokości 110,00 zł/rbg oraz mechaniczno-blacharskie w wysokości 110,00 zł/rbg.

W tym miejscu odnieść się też należy do podnoszonej przez pozwanego możliwości naprawy pojazdu przez współpracujący z ubezpieczycielem warsztat Lakiernictwo Pojazdowe J. K. w B. za kwotę 8254,84 zł. Po pierwsze zauważyć należy, co szeroko zostało omówione w orzecznictwie Sądu Najwyższego, to poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. Wybierając takie warsztaty, poszkodowany może się kierować m.in. ich fachowością, rzetelnością technicznej obsługi i poziomem prac naprawczych (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03 (OSNC 2004, nr 4, poz. 51). Jak zeznał A. K., nie naprawiał on pojazdu w warsztacie zaproponowanym przez ubezpieczyciela, gdyż opinie na temat tego warsztatu nie były pozytywne, do czego był uprawniony i trudno w tej sytuacji mówić, iż poszkodowany nie wykazywał zainteresowania zasadą minimalizacji szkody nie korzystając z oferty pozwanego. Po drugie, kalkulacja ubezpieczyciela była nieprawidłowa. Zastosowano w niej nie tylko zaniżone stawki robocizny blacharsko - mechanicznej i lakierniczej w porównaniu do obowiązujących w okresie powstania szkody kwot na rynku (...) i okolic, w tym na terenie województwa (...), ale i zastosowano alternatywne części zamienne oraz 40% współczynnik odchylenia wartości na materiał lakierniczy i 16% rabat na części zamienne oraz nie uwzględniono wszystkich uszkodzeń pojazdu, uznając, że część z nich (uszkodzenia czujnika parkowania prawego przedniego, listwy prawej zderzaka i listwy chromowanej) pozostaje bez związku ze szkodą. Nie uwzględniono również konieczności wymiany zestawu mocowania błotnika prawego, mimo, że sam błotnik przedni prawy został zakwalifikowany do wymiany i uwzględniony w kosztorysie czy też wymiany reflektora a jedynie jego naprawę. Odnosząc się natomiast do rabatów na części zamienne i materiały lakiernicze, zauważyć należy, że rzekomy rabat miał dotyczyć elementów wskazanych w kalkulacji pozwanego. Jeśli więc kalkulacja ta była nieprawidłowa, to uwzględnianie jakichkolwiek hipotetycznych rabatów na części tam wskazane jest nieuzasadnione.

Niemniej jednak, bezsprzecznie A. K. samochód marki A. (...) o nr rej. (...), kupił 18.06.2021 roku za kwotę około 19000,00 zł. Pojazd ten w chwili zakupu miał uszkodzoną skrzynię biegów, która została naprawiona przez A. K. we własnym zakresie. Niecały rok później, w dniu 19.04.2022 roku pojazd ten został sprzedany za kwotę 15000,00 zł. Miało to miejsce już po kolizji i po naprawie, którą poszkodowany dokonał we własnym zakresie. Zauważyć należy, że słuchany na rozprawie A. K. wskazał, że różnica 4000,00 zł pomiędzy ceną, za jaką rok wcześniej nabył ten pojazd, a ceną jego sprzedaży wynikała głównie z tego, że po naprawie skrzynia biegów została powtórnie uszkodzona i w 2022 roku sprzedał on ten samochód jako uszkodzony. Kwestie napraw blacharskich, o których kupujący wiedział, miały natomiast drugorzędne znaczenie.

Wobec faktu, że pojazd A. (...) o nr rej. (...) został naprawiony za środki z odszkodowania, które wyniosło 8254,84 zł i sprzedany w krótkim czasie po kolizji z niewielkim ubytkiem wartości, w ocenie Sądu powód w niniejszej sprawie może dochodzić jedynie odszkodowania w wysokości różnicy w wartości samochodu przed kolizją i po kolizji, tj. 4000,00 zł. Wyższa kwota odszkodowania prowadziłaby bowiem do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda.

Sąd biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, w tym fakt, iż niewątpliwie ponownie uszkodzona skrzynia biegów miała wpływ na niższą cenę sprzedaży, ale także uwzględniając, iż odszkodowanie powinno stanowić koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku we wszystkich płaszczyznach (technicznej, estetycznej, finansowej), do czego nie doszło z uwagi na wysokość wypłaconego A. K. odszkodowania, które nie pozwalało m.in. na zakup nowego reflektora, a jedynie jego polerowanie i spawanie jego uchwytów, uznał, że w połowie spadek wartości samochodu wynikał właśnie z naprawy dokonanej przez pokrzywdzonego w zakresie w jakim pozwoliło mu wypłacone odszkodowanie. Do zasądzenia na rzecz powoda pozostała zatem kwota 2000,00 zł.

W pozostałej części, tj. ponad kwotę 2000,00 zł powództwo zostało oddalone.

O odsetkach od zasądzonej kwoty na podstawie art. 481 k.c. orzeczono w pkt 1 wyroku zgodnie z żądaniem pozwu, uwzględniając, iż szkoda została zgłoszona w dniu 7.03.2022 roku, a zatem po upływie 30 dni, zgodnie z art. 817 § 1 k.c., pozwany, zaniżając odszkodowanie popadł w opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozdzielenia. Na powyższe koszty złożyły się: po stronie powoda - opłata od pozwu w łącznej kwocie 500,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1800,00 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i koszty wykorzystanej zaliczki na opinię biegłego w łącznej kwocie 1395,73 zł, zaś po stronie pozwanej - koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1800,00 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i wykorzystana zaliczka na uzupełniającą opinię biegłego w kwocie 700,00 zł. Wobec tego, iż koszty procesu wyniosły łącznie 6276,99 zł, przy czym kwota 47,26 zł została pokryta przez Skarb Państwa, a roszczenie powoda uwzględnione zostało w 24%, to powinien on ponieść 76% kosztów procesu, tj. koszty w łącznej kwocie 4770,51 zł. Skoro zaś powód uiścił je dotychczas w kwocie 3712,73 zł, to winien zwrócić pozwanemu kwotę 1010,52 zł z tytułu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Powód winien również zapłacić kwotę 47,26 tytułem pozostałych, kosztów biegłego, nierozliczonych do tej pory, wobec czego w punkcie 4 Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Głubczycach tą kwotę.