Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2024 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Krzysztof Chruszczewski

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Monika Bliźnicka

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2024 roku

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko D. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej D. M. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3 482,00 zł (trzy tysiące czterysta osiemdziesiąt dwa złote), z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3 100,00 zł od dnia 27 listopada 2023 roku do dnia zapłaty.

2.  zasądza od pozwanej D. M. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1 117,00 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych), tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu, w tym kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 122/24

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej D. M. kwoty 3 482,00 zł, z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3 100,00 zł od dnia 27 listopada 2023 roku do dnia zapłaty.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie (...) dnia 4 czerwca 2024 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Głubczycach orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

We wniesionym sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana D. M. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz podniosła zarzuty niewykazanie przez powoda zasadności roszczenia i jego wysokości, nieważność umowy oraz stosowania niedozwolonych klauzul umownych.

Ustosunkowując się do sprzeciwu powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wykorzystując środki komunikacji elektronicznej świadczy usługi polegające na udzielaniu pożyczek na odległość. Warunkiem zawarcia umowy pożyczki jest dokonanie rejestracji na stronie internetowej pożyczkodawcy.

W dniu 27 października 2023 roku pozwana D. M. zawarła z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...) w formie elektronicznej, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Umowa ta została zawarta na dowolny cel konsumpcyjny.

Powyższą umową powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. udzielił pozwanej D. M. pożyczki w kwocie 3 100,00 zł na okres 30 dni. Pożyczka w tej kwocie została przelana na rachunek bankowy pozwanej D. M. za pomocą usługi (...), po weryfikacji tego rachunku. Całkowita spłata udzielonej pożyczki miała nastąpić dnia 26 listopada 2023 roku. Pozwana D. M. nie spłaciła zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki gotówkowej nr (...). Na dochodzoną pozwem kwotę 3 482,00 zł składa się kwota udzielonej pożyczki 3 100,00 zł, z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 27 listopada 2023 roku do dnia zapłaty, prowizja w kwocie 334,87 zł i odsetki kapitałowe w kwocie 47,13 zl.

W dniu 7 lutego 2024 roku powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Po wniesieniu sprzeciwu przez pozwaną D. M. postanowieniem z dnia 21 marca 2024 roku postępowanie to zostało umorzone.

/ dowód : dokumenty k. 7 – 34 /

Sąd zważył co następuje:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. skierowane przeciwko pozwanej D. M. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Stan faktyczny w sprawie ustalił Sąd w oparciu o przedstawione przez powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. dowody z dokumentów, których rzetelność i wiarygodność nie budzi w ocenie Sądu żadnych wątpliwości.

Przechodząc do oceny merytorycznej treści żądania pozwu, to ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 720 k.c. i art. 3 ustawy o kredycie konsumenckim. Wedle art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Wedle ust. 2 za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki oraz umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego.

Oczywistym jest, że stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, zaś zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Odnosząc się do zarzutów zgłoszonych przez pozwaną D. M. to przede wszystkim należy stwierdzić, że okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie jest fakt, iż pozwaną D. M. łączyła z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowa pożyczki kwoty 3 100,00 zł o numerze (...) z dnia 27 października 2023 roku.

Umowa pożyczki zawarta została na odległość za pośrednictwem elektronicznych środków porozumiewania w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość. Pożyczka miała być spłacona do dnia 26 listopada 2023 roku. Ponieważ pozwana D. M. nie dokonała spłaty pożyczki w ustalonym w umowie terminie powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wystąpił z pozwem przeciwko niej.

Nie budzi w sprawie żadnych wątpliwie, że umowa pożyczki nr (...) z dnia 27 października 2023 roku nie jest opatrzona podpisem pozwanej D. M., bowiem została ona zawarta za pomocą środków porozumiewania się na odległość czyli przez Internet, a zatem w formie całkowicie dopuszczalnej przez obowiązujące przepisy prawa i dość powszechnie praktykowanej. Umowa pożyczki może być zawarta w dowolnej formie, nawet ustnie, ponieważ dochodzi do skutku poprzez samo porozumienie się stron.

Należy w tym kontekście wskazać, że w ślad za treścią art. 231 k.p.c. w postępowaniu dowodowym dopuszczalne jest uznanie za ustalone faktów, które nie wynikają wprost z przeprowadzonych dowodów, ale tylko wtedy, gdy taki wniosek można wyprowadzić z innych ustalonych faktów. Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie ustalił fakty, które pozwalają na uznanie istnienia umowy pożyczki na podstawie zaoferowanych przez powoda wydruków.

Zarówno z wydruków umowy jak i załączników wynikają jednoznaczne dane osobowe pożyczkobiorcy. Trudno racjonalnie wytłumaczyć, w jaki sposób pożyczkodawca wszedł w posiadanie takich danych pozwanej jak: adres, numer dowodu osobistego, nr PESEL, numer telefonu, adres poczty elektronicznej jeśli sama mu ich nie udostępniła. Mając to na względzie, a przy tym zasady logiki i doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu nie sposób uznać, iż pożyczkodawca przelał swoje środki pozwanej D. M. bez jej wniosku i umowy. W tej sytuacji sąd uznał, że strona powodowa niewątpliwie wykazała, iż pozwaną oraz wierzyciela łączyła umowa pożyczki.

Zauważyć należy, że pozwana D. M. w istocie nie wykazała, że uregulowała jakiekolwiek należności wynikające z tej pożyczki ani nie przedstawiła żadnych dowodów, które wskazywałyby, że zwróciła kwotę udzielonej pożyczki w wyznaczonym w umowie terminie. Podkreślić należy, że pozwana sprowadziła swoją obronę przed roszczeniami powoda tylko do zaprzeczania istotnym dla rozstrzygnięcia faktom, nie rozwijając przy tym w żaden sposób swojej wersji, która przynajmniej mogłaby uprawdopodobnić jej zarzuty, nie mówiąc już o udowodnieniu prezentowanych przez siebie twierdzeń. Dotyczy to zarówno kwestionowania przez pozwaną samego fakty złożenia wniosku o zawarcie spornej umowy pożyczki jak i złożenia za pomocą środków komunikacji na odległość oświadczenia woli zawarcia powyższej umowy pożyczki. Zdaniem sądu świadome zaciągnięcie pożyczki, a następnie uchylanie się od jej spłaty i kwestionowanie jej co do zasady stanowi nadużycie prawa i nie zasługuje na ochronę.

Rozstrzygając dalej dochodzone pozwem roszczenie, Sąd uznał za niezasadny podnoszony przez pozwaną zarzut stosowania przez pożyczkobiorcę w treści umowy będącej źródłem zobowiązania niedozwolonych postanowień umownych. Zgodnie z treścią art. 385 ¹ § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenie stron w tym cenę lub wynagrodzenie jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, że wzorzec umowny w tym zakresie jest wystarczająco jasny. W umowie pożyczki załączonej do pozwu wskazano szczegółowo sposób kalkulowania poszczególnych obciążeń związanych z udzielaną pożyczką. Precyzyjność zapisu, jego zrozumiałość w zakresie obliczenia takiej wysokości dla przeciętnego konsumenta, w ocenie sądu, nie pozostawia żadnych wątpliwości. Podkreślić należy, że nie powinno być tak, że konsument działając z pełną świadomością podejmowanych decyzji oraz mając pełne rozeznanie swej sytuacji majątkowej oraz wysokości zaciągniętego zobowiązania zawiera umowę z przedsiębiorcą, zaś w przypadku popadnięcia w problemy finansowe stwierdza, że zawiera ona klauzule abuzywne. Wreszcie wskazać należy, że pozaodsetkowe koszty kredytu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6a ustawy o kredycie konsumenckim zostały ustalone na właściwym poziomie, zważywszy przy tym na fakt, że zgodnie z art. 36a ust. 2 ustaw o kredycie konsumenckim, pozaodsetkowe koszty kredytu w całym okresie kredytowania nie mogą być wyższe od całkowitej kwoty kredytu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe, a przy tym treść umowy pożyczki Sąd uznał, że wysokość dochodzonego roszczenia nie budzi wątpliwości. Znajduje ona pokrycie w treści umowy łączącej strony, a nadto pozwana nie zaoferowała jakichkolwiek dowodów na spełnienie świadczenia w jakimkolwiek zakresie. Składowe zobowiązania pozwanej zostały szczegółowo wskazane w treści uzasadnienia pozwu.

R., wszystkie podniesione przez pełnomocnika pozwanej zarzuty, w świetle przedłożonych przez powoda dokumentów, uznać należy za chybione. Bezsprzecznie pozwana D. M. nie spłaciła zobowiązania wynikającego z mowy pożyczki nr (...), co spowodowało powstanie zaległości i naliczanie odsetek.

W tych okolicznościach, wobec bezzasadności zarzutów pozwanej D. M., Sąd uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanej D. M. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 3 482,00 zł, z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3 100,00 zł od dnia 27 listopada 2023 roku do dnia zapłaty.

O kosztach Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądził od przegrywającej niniejszy spór pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 117,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu na którą składały się: opłata sądowa od pozwu (200,00 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17,00 zł), oraz wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 900,00 zł. Dodatkowo kwotę tą zasądzono wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, po myśli art. 98 § 1 ¹ k.p.c.