Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

POSTANOWIENIE

Dnia 9 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Krzysztof Chruszczewski

Protokolant: sekretarz sądowy Bożena Piróg-Lipińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2024 roku

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko S. B.

o zapłatę

postanawia:

1.  odrzucić pozew (...) z siedzibą w W. przeciwko S. B..

2.  zasądzić od powoda (...) z siedzibą w W. na rzecz pozwanego S. B. kwotę 3 617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych), tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu, w tym kwotę 3 600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 21/23

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2021 roku (...) w W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew przeciwko S. B. o zapłatę kwoty 38.925,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Roszczenie dochodzone pozwem obejmowało wierzytelność względem pozwanego wynikającą z umowy o kredyt gotówkowy z dnia 20 października 2008 roku, którą powód nabył od Banku (...) S.A. w W. w drodze umowy cesji.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 23 października 2013 roku w sprawie sygn. akt VI Nc-e (...) orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie z dnia 12 sierpnia 2023 roku pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, kwestionując roszczenie powoda co do zasady jak i kwoty. Podniósł również zarzut przedawnienia wszystkich roszczeń.

W ostatecznie sprecyzowanym stanowisku, powód wniósł o umorzenie postępowania i nieobciążanie go kosztami, wskazując, że w wyniku błędu systemu tut. sąd zarejestrował dwie sprawy stanowiące kontynuację postępowania VI Nc-e (...) i w sprawie, która została zarejestrowana jako pierwsza, powództwo zostało prawomocnie oddalone, wobec czego wydanie rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest niedopuszczalne.

Pozwany podtrzymał natomiast swoje wcześniejsze stanowisko, dodatkowo również podniósł zarzut powagi rzeczy osądzonej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Przed Sądem Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie toczyła się sprawa pod sygn. akt VI Nc-e (...) z powództwa (...) w W. przeciwko S. B. o zapłatę kwoty 38 925,82 złotych o roszczenia wynikające z umowy o kredyt gotówkowy nr (...), zawartej w dniu 20 października 2008 roku pomiędzy pozwanym a pierwotnym wierzycielem (...) Bank (...), od którego powód nabył wierzytelność w drodze umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 6 grudnia 2012 roku.

W dniu 23 października 2013 roku w sprawie sygn. akt VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, jednak następnie, w dniu 5 października 2021 roku, wobec uprawdopodobnienia przez stronę pozwaną w sprzeciwie, że w dacie uznania skierowanej do niej przesyłki za skutecznie doręczoną nie zamieszkiwała pod adresem, pod którym dokonano podwójnego awizowania, uchylono zarządzenie w przedmiocie pozostawienia w aktach korespondencji dla pozwanego ze skutkiem doręczenia i sprawę przekazano do Sądu Rejonowego w Głubczycach.

System sądowy dwukrotnie przekazał sprawę o sygn. Nc-e (...) do tut. Sądu. Pierwszą zarejestrowano w dniu 17 listopada 2022 roku pod sygn. akt I C (...). Sprawa ta postanowieniem z dnia 28 listopada 2022 roku została umorzona, jednak na skutek zażalenia powoda, postanowieniem z dnia 28 lutego 2023 r. wydanym przez Sąd Okręgowy w Opolu, sygn. II Cz (...) orzeczenie to zostało uchylone, a sprawa w dniu 19 kwietnia 2023 r. ponownie została zarejestrowana pod nową sygnaturę I C (...). Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2023 roku w sprawie sygn. akt I C (...) sąd oddalił powództwo wobec niewykazania w sposób, który nie budził wątpliwości, zarówno zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia, a wyrokiem z dnia 15 lutego 2024 roku Sąd Okręgowy w Opolu, II Wydział Cywilny Odwoławczy, oddalił apelację powoda w sprawie sygn. akt II Ca (...).

W międzyczasie, w dniu 6 lutego 2023 roku, system sądowy ponownie przekazał sprawę o sygn. Nc-e (...) do tut. Sądu, która została zarejestrowana pod sygn. akt I C 21/23 jako sprawa z powództwa (...) w W. przeciwko S. B. o zapłatę kwoty 38 925,82 złotych.

Sąd zważył co następuje

Zgodnie z art. 199 § 1 pkt. 2 k.p.c. Sąd odrzuca pozew, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie zachodzi tożsamość stron procesu ze stronami w prawomocnie zakończonej sprawie I C (...) Sądu Rejonowego w Głubczycach. Identyczne są też przedmiot i podstawa faktyczna oraz prawna sporu.

Z tych względów Sąd na podstawie przepisu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. odrzucił pozew, o czym postanowiono w punkcie 1.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 202 k.p.c. okoliczności, które uzasadniają odrzucenie pozwu, jak również niewłaściwy tryb postępowania, brak należytego umocowania pełnomocnika, brak zdolności procesowej pozwanego, brak w składzie jego organów lub niedziałanie jego przedstawiciela ustawowego sąd bierze pod rozwagę z urzędu w każdym stanie sprawy. Stwierdzenie zaistnienia którejkolwiek z przesłanek uzasadniających odrzucenie pozwu, zawartych w art. 199 § 1 k.p.c. bezwzględnie obliguje zatem Sąd do odrzucenia pozwu. Okoliczności zwalniającej Sąd z tego obowiązku nie stanowi również cofnięcie pozwu przez powoda.

Zgodnie natomiast z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Zgodnie natomiast z § 3 w/w artykułu do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Podkreślenia wymaga fakt, że przegrać sprawę można nie tylko w sensie merytorycznym, lecz również w sensie formalnym (w przypadku postanowienia kończącego postępowanie bez merytorycznego rozstrzygnięcia). W sytuacji odrzucenia pozwu roszczenie dochodzone tym pozwem nie zostało uwzględnione. Tym samym, to strona powodowa jest stroną przegrywającą spór, która winna zwrócić stronie pozwanej koszty tego postępowania.

W związku z powyższym o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi powoda. Na koszty te składają się kwota poniesionej przez pozwanego opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 3 600,00 zł, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Od kwoty kosztów postępowania Sąd zasądził nadto odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

W ocenie Sądu brak było podstaw do zastosowania art. 102 k.p.c. , w myśl którego w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Art. 102 k.p.c. urzeczywistnia zasadę słuszności i jako wyjątkowy – stanowiący wyłom w zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu – nie podlega wykładni rozszerzającej. Nie konkretyzuje on pojęcia „wypadki szczególnie uzasadnione”, toteż ich kwalifikacja należy do sądu. To zrozumiałe, gdyż dynamika postępowania cywilnego, różnorodność występujących w nim stanów faktycznych, a także rozmaitość stron i nieprzewidywalność ich zachowań nie pozwalają na sformułowanie uniwersalnej definicji normatywnej; prawodawca pozostawia ocenę w tym zakresie sądowi, odwołując się do jego kompetencji, bezstronności, doświadczenia oraz poczucia sprawiedliwości.

W analizowanej sprawie Sąd uwzględnił zaistniałe okoliczności, a to nie tylko błąd systemu, ale i również czas, w którym pełnomocnik zorientował się, że sprawy I C (...) (wcześniej I C (...)) oraz I C 21/23 są tożsame. Zauważył również, że nie sposób też przypisać pozwanemu działania niesumiennego czy nielojalnego wobec powoda. Pozwany miał prawo podjąć obronę, w tym zatrudnić profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Swoiste premiowanie po woda odstąpieniem od obciążania go kosztami procesu, ze szkodą dla pozwanego, nie ma zatem jakiegokolwiek uzasadnienia.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.

.