Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Głubczycach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Kamil Nowecki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Bożena Piróg-Lipińska

po rozpoznaniu

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. spółka komandytowa w P.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. spółka komandytowa w P. kwotę 5 064,33 zł (pięć tysięcy sześćdziesiąt cztery złote 33/100), z ustawowymi odsetkami od dnia 3 listopada 2022 roku do dnia zapłaty.

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 665,04 zł (trzy tysiące sześćset sześćdziesiąt pięć złotych 04/100), tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu, w tym kwotę 1 800,00 zł (jeden tysiąc osiemset złotych 00/100), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 65/24

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o. o. Sp. k. w P. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 5.064,33 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3 listopada 2022 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że roszczenie wynika z kolizji drogowej pojazdu M. nr rej. (...), z którą pozwaną łączyła umowa OC.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Pozwany wskazał, że nie kwestionuje swojej odpowiedzialności, w ramach likwidacji szkody wypłacono kwotę 6.903,87 zł. Pozwany zakwestionował wysokość szkody w pojeździe.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Kalkulacja szkody dokonana przez stronę pozwaną nie uwzględnia technologii napraw producenta oraz rynkowych stawek za rbh. Prawidłowo określone koszty naprawy pojazdu M. nr rej. (...) z uwzględnieniem stawek rynkowych oraz technologii producenta wynoszą 14.289,66 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego k. 85-98

Sąd zważył, co następuje:

Sąd oparł się na opinii biegłego w zakresie techniki samochodowej. Strona pozwana nie zakwestionowała przedmiotowej opinii.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 822 § 4 k.c.). Jeżeli nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela (art. 824 1 § 1 k.c.). Jak wynika z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2500 ze zm.), w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Nadto, stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Pomiędzy zakładem ubezpieczeń a poszkodowanym zawiązuje się w chwili wyrządzenia szkody objętej zakresem ubezpieczenia stosunek prawny, w ramach którego obowiązkowi ubezpieczyciela do naprawienia szkody odpowiada roszczenie o zapłatę odpowiedniej sumy przysługujące poszkodowanemu (por. uchwała SN z dnia 24 stycznia 1971 r., sygn. III CZP 74/71, LEX nr 1373). Roszczenie o zapłatę przysługujące w takim wypadku poszkodowanemu nie mieści się oczywiście w ramach odpowiedzialności kontraktowej, gdyż nie jest roszczeniem wynikającym wprost z umowy ubezpieczenia, lecz przysługuje w ramach reżimu odpowiedzialności deliktowej, gdyż jego źródłem jest wyrządzenie szkody przez osobę ubezpieczoną.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl § 2 cytowanego przepisu, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody nie wyrządzono. Przepis art. 361 § 2 kodeksu cywilnego statuuje zatem zasadę tzw. pełnego odszkodowania. Wynika z niego, że naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, nie dopuszczając zarazem do nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Koszty naprawy uszkodzonego pojazdu stanowią w tym rozumieniu stratę, którą winna zrekompensować powodowi strona pozwana. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (art. 363 § 1 k.c.).

W niniejszej sprawie nie była sporna zasada odpowiedzialności strony pozwanej, a także kwota wypłaconego przez nią odszkodowania. Spór między stronami sprowadzał się jedynie do określenia ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu marki M. nr rej. (...), a więc wysokości dochodzonego roszczenia.

Strona pozwana uznała kwotę w wysokości 8491,76 zł. Hipotetyczne koszty naprawy pojazdu marki M. nr rej. (...) wynoszą 14.289,66 zł brutto. Tym samym żądanie dopłaty kwoty 5.064,33 zł jest w pełni uzasadnione, o czym Sąd orzekł jak w pkt. 1 wyroku na postawie art. 822 § 1 k.c. O odsetkach orzeczono na podstawie § 1 i 2 art. 481 k.c. Okoliczność wymagalności świadczenia nie była sporna między stronami.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1, § 1 1 i § 2 k.p.c. zasądzając z tego tytułu od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.665,04 zł. Na koszty składało się 1448,04 zł wynagrodzenia biegłego z zaliczki uiszczonej przez powoda, 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa, 400 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.